เรื่องเสียว โดนพวกจับกัง 2 คน…รุมข่มขืนในคืนฝนตกหนักดิฉันได้เข้ามาอ่านเรื่องเสียวๆของบรรดาหนุ่มๆที่ส่งเข้ามาเล่าประสบการณ์ ของตนเองให้พวกเราท่านๆได้อ่าน และดิฉันกับเพื่อนก็เข้ามาใช้บริการในเวปนี้มาได้ไม่นาน โดยครั้งแรกๆ เพื่อนที่ชื่อ อร เป็นคนแนะนำ ครั้งแรกก็ยังไม่กล้าดู ไม่กล้าอ่านเพราะกลัวพวกผู้ชายในบริษัทจะรู้แล้วเอาไปล้อ อรก็บอกว่าไม่มีใครรู้หลอกว่าเราใช้เครื่องคอมพิวเตอร์อยู่คนเดียวหลังจาก ได้อ่านประสบการณ์ของเพื่อนๆที่ส่งเข้ามาก็รู้สึกอยาก ไปตามจินตนาการของตนเอง ดิฉันก็มีประสบการณ์อย่างนั้นเหมือนกัน แต่เป็นประสบการณ์ที่ไม่ดีเอามากๆ ซึ่งเป็นเรื่องสมัยเข้าทำงานในบริษัทส่งออกนี้ใหม่ ในตำแหน่งพนักงานบัญชี ดิฉันชื่อว่าเหน่ง อายุ 33 ปี ผิวขาว รูปร่างท้วมๆ ไปทางอวบหน่อย จบปริญญาตรีจากมหาลัยเอกชนแถววิภาวดี-รังสิต หลังจากจบการศึกษาออกมาก็เข้าทำงานมาหลายบริษัท มีคนมาจีบก็มาก แต่เหน่งรู้ว่าพวกผู้ชายเหล่านี้หวังอะไรในตัวเหน่งแน่ถึงมาทำดี เหน่งก็ยังระมัดระวังตัวมาตลอด ไม่กล้าไปไหนมาไหนกับใครตามลำพัง สองต่อสอง ถ้าจะไปจะต้องมีเพื่อนไปเป็นกลุ่ม เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเหน่งได้ย้ายที่ทำงานใหม่มาอยู่ที่ท่าเรือคลองเตย เหน่งกลับบ้านค่ำเกือบทุกวัน เพราะบ้านของดิฉันอยู่บางแค พอเลิกงานก็ต้องรีบขึ้นรถกลับบ้าน เดินทางอย่างนี้มาโดยตลอด และระวังตัวตลอดจะไม่กลับบ้านดึก ถ้ากลับดึกก็จะนั่งแท๊กซีเข้าบ้าน เส้นทางคลองเตยไปที่พัก เป็นถนนสายใหญ่ไม่มึด แต่ต้องต่อรถเมย์ถึง2 ต่อถึงจะถึงบ้านได้และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันที่จะทำให้ดิฉันต้องมีตาบาปจนถึงทุกวันนี้เพราะได้ เดรฉานจับกังที่ท่าเรือคลองเตย ที่พวกมันทำให้ฉันต้องมีมลทินในวันสิ้นเดือน เป็นวันเงินเดือนออกของบริษัทดิฉัน เพื่อนๆคนอื่นก็มีนัดหมายกับแฟนๆและครอบครัวส่วนที่ยังไม่มีครอบครัวก็จะไป หาร้านอาหารดื่มกินกันเป็นประจำ ส่วนตัวดิฉันนั้นต้องมานั่งทำงานปิดบัญชีสิ้นปีอยู่คนเดียวเพราะทำงานไม่ทัน เพื่อนที่ทำงานบัญชีอีกคนก็ลาคลอด งานทั้งหมดก็หนักอยู่ที่ดิฉันคนเดียว วันนั้นดิฉันเร่งทำงานในช่วงกลางวันอย่างเร่งรีบ โดยที่ไม่ไปพักทานข้าวกลางวันข้างนอก บอกเพื่อนว่าต้องรับปิดบัญชีให้หมดเพื่อจะได้ไม่กลับบ้านดึกดิฉันนั่งทำงาน จนลืมเวลาไปเลยว่ากี่โมงแล้ว พอทำงานเสร็จรีบเก็บข้าวของและหันไปดูนาฬิกาเป็นเวลา 3 ทุ่ม ดิฉันกำลังจะเดินออกจากบริษัท ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ดิฉันก็มองหายามที่เฝ้าบริษัท แต่ก็ไม่เห็น ดิฉันคิดว่ายามคงจะไปกินเหล้ากับเพื่อนยามแถวโกดังท่าเรือแน่ ดิฉันยังพูดลอยๆไปอีกว่า ถ้าเกิดขโมยเข้ามาลักทรัพย์แล้วจะทำอย่างไร ยิ่งในบริษัทมีของมีค่าหลายอย่างทีทั้งคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ 3 เครื่อง ดิฉันก็นั่งรอให้ฝนหยุดตก ยิ่งนั่งรอนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ฝนก็ยังตกอยู่และยิ่งแรกขึ้น และอยู่ดีดิฉันก็ได้ยินเสียงฟ้าผ่าลงมาหลังตึกถัดไป จนทำให้ไฟฟ้าดับทั้งตึก ดิฉันคิดว่าเดี๋ยวก็ติด เพราะเคยเป็นอย่างนี้ประจำ แต่ครั้งนี้ไม่เป็นอย่างนั้น ดิฉันกลัวก็กลัว จะกลับบ้านก็กลับไม่ได้ฝนตก ดิฉันนั่งอยู่ในห้องแอร์ พอไฟดับอากาศในห้องก็อบอ้าว ร้อนหายใจไม่ออก ดิฉันจึงเดินไปเปิดหน้าต่างออก 1 บ้าน ทางด้านหลังบริษัท เป็นห้องที่ดิฉันทำงานอยู่ และฉันก็มองออกไปที่รั้ว เห็นเงาคนอยู่ที่รั่วดิฉันก็นึกว่ายามบริษัท จึงตะโกนถามว่านั้นยามใช่ไหม เสียงฝนก็ดัง ฉันได้ยินเสียงตอบกลับมาแววว่าใช่ แต่เสียงแปลกๆ ดิฉันคิดว่าคงกินเหล้ามากจนเสียงแหบ สักครู่คนที่ฉันคิดว่าเป็นยามก็เดินเข้ามาถึงตัวดิฉัน เมื่อฉันมองไปที่รูปร่าง หน้าตาที่ไม่คุ้นหน้า ดิฉันถึงกับตกใจแทบเป็นลม พวกมันก็คือจับกังที่ทำงานอยู่ที่ท่าเรือนี้เอง ซึ่งทุกครั้งที่ฉันเดินผ่านก็จะถูกพวกมันแซวอยู่เป็นประจำ และดิฉันก็ยังด่าพวกมันอีก มาในคืนนี้พวกมันทั้ง2คน ก็มากันครบ ฉันมิอาจเดาได้ว่าพวกมันจะเข้ามาทำอะไร แต่ที่แน่ๆ ถ้าคืนนี้ฉันหนีมันไม่พ้น ก็ต้องโดนมันรุมขืนใจฉันแน่ๆ พอไอ้คนที่ชื่อแดงมันกระชากเสื้อดิฉันจนล้มกลิ้งแล้ว มันก็ด่าว่าอีสัตว์มึงจะหนีกูไปไหนคืนนี้มึงต้องเป็นเมียกูเสียดีๆ มิอย่างนั้นตาย มันยิ่งพูดอย่างนี้ดิฉันยิ่งกลัวมากขึ้น
