เรื่องเสียว พลาดจนได้สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกเลยที่มีเวลามานั่งพิมพ์เรื่องราวของตัวเอง เล่าให้สมาชิกหลายๆท่านฟัง ต้อยอายุ 25 ปีค่ะทำงานบริษัทแห่งหนึ่งในสมุทรสาคร รูปร่างของต้อยจัดว่าไม่แย่เท่าไหร่ ผิวไม่ขาวมาก หน้าตาก็จัดว่าไม่ขี้เหร่ ส่วนสูง 168 สัดส่วน 32-25- 36 ส่วนบน ออกจะเล็กหน่อยนะคะแต่ส่วนล่างโดยเฉพาะก้นของต้อยนี่สะดุดตาผู้พบเห็นอยู่บ่อยๆแน่ ต้อยเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อายมากค่ะ ดังนั้นเวลาทำงานจึงไม่ค่อยได้พูดคุยกับใครนัก แต่ในออฟฟิตก็มีคนที่สนิทจะคุยด้วยไม่กี่คนเท่านั้น ปกติเพื่อนๆของต้อยก็จะคุยกันแต่เรื่องทั่วไปแต่พอมีเวลาว่างมากๆหรือนัดกันไปกินที่ไหนก็ไม่วายที่จะเอาเรื่องทะลึ่งๆมาเม้าส์กันจนสนุกปากแต่ต้อยก็เฉยๆค่ะแต่ก็ไม่วายที่เพื่อนจะมาเม้าส์เรื่องก้นของต้อยกัน ต่างคนต่างชอบก้นของต้อยมากค่ะเพราะมันค่อนข้างจะกลมจนงอนสะดุดตาจนบางทีเพื่อนๆยังอดใจไม่ไหวชอบแอบเอามือมาจับก้นต้อยบ้างหรือตีแรงๆบ้าง เจ็บจริงๆค่ะ เพราะว่าเสียงดังเพลียะ….นี่ เนื้อล้วนๆเลยนะคะ จนบางทีโกรธกันบ้างก็มีอยู่บ่อยๆ มันเจ็บนี่คะทำไงได้ ปกติที่ออฟฟิตต้อยก็จะสวมเสื้อผ้าแบบฟรีสไตล์แต่วันไหนมีประชุมละก็ต้องยุ่งยากหน่อยเพราะต้องสวมยูนิฟอร์มใส่สูทวางมาดนักธุรกิจไปนั่งประชุมด้วย น่าเบื่อจริงๆ ยิ่งไม่ถนัดสวมส้นสูงด้วย เดินที นี่เมื่อยข้อเท้าเลย
แต่เพื่อนๆจะชมค่ะว่าต้อยสวมชุดยูนิฟอร์มจะดูดีมาก แห๋มก็กระโปรงสั้นเลยเข่ามาตั้งเยอะแถมรัดรูปขนาดนั้น ก้นกลมๆก็ขึ้นจนเด่นเลย สวมกางเกงในทรงไหนเขารู้กันหมดเพราะขอบกางเกงในจะนูนขึ้นมานิดๆ หนุ่มๆในโรงงานนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย แอบมองต้อยแล้วก็ซุบซิบนินทากันจนต้อยไม่กล้าเดินไปไหนเลย แห๋ม….ก็คนเคยสวมแต่กางเกงนี่คะพอมาสวมกระโปรง รองเท้าส้นสูงก็เดินไม่ค่อยจะถนัดเท่าไหร่ ยิ่งเวลานั่งนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ หวอ ออกจนเพื่อนต้องเตือนบ่อยๆ ต้อยนี่อายเลย ดีนะที่ไม่ต้องสวมชุดนี้บ่อยๆ แต่อาทิตย์นึงก็ต้องใช้ถึง 2-3 วันโน่นยิ่งลูกค้ามาบ่อยๆนี่ ต้องนั่งเกร็งหนีบขาตลอด เมื่อยเลยค่ะมาถึงเรื่องหลุดของต้อยที่ต้อยอยากเล่าบ้างนะคะ เรื่องนี้มันน่าอายมากเลยแต่มันก็ทำให้ต้อยรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกและทุกครั้งที่ต้อยช่วยตัวเองก่อนนอนก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องนี้และจินตนาการไปต่างๆนานา เรื่องมีอยู่ว่า โดยปกตินั้นเวลาต้อยเลิกทำงานกลับบ้าน พอถึงบ้านหลังจากพักเหนื่อยกินข้าวกินน้ำแล้วต้อยก็ขึ้นห้องของตัวเองค่ะ พอถึงห้องก็จะถอดกางเกงออกและโยนกองในตะกร้า สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวและเสื้อเชิ้ตมานั่งทำงานที่โต๊ะอยู่บ่อยๆ ก่อนที่จะไปอาบน้ำ ต้อยทำอย่างนี้จนติดเป็นนิสัยแล้วค่ะแต่แล้ววันนึงก็พลาดจนได้ วันนั้นต้อย ต้องสวมชุดยูนิฟอร์มการประชุมต้องสวมถุงน่อง กระโปรง สูท ไปในวันนั้น วันนั้นงานเยอะมากเลยค่ะเลยต้องมาทำต่อที่บ้านพอกลับมาปรากฏว่าพ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน มีแต่น้องชายและเพื่อนๆของน้องมาเที่ยวที่บ้านประมาณ 5-6 คน ต้อยก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะเพราะเคยเห็นหน้ากันอยู่บ่อยๆ
แต่แล้วด้วยนิสัยส่วนตัวที่บอกน่ะ วันนั้นมีงานมากด้วยกินน้ำได้พักนึงก็รีบขึ้นห้องไปเคลียร์งานต่อ พอถึงห้องก็ถอดกระโปรงออกโยนกองไว้ที่ประจำ ถอดเสื้อสูทแขวน แต่ยังสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆอยู่ วันนั้นรู้สึกว่าตัวเองเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะพอมายืนส่องกระจกดูตัวเองซึ่งตอนนั้นสวมถุงน่องสีครีมอ่อนๆมาถึงเอวมีกางเกงในสีเหลืองอ่อนลายลูกไม้ซึ่งตรงเป้าจะแตกตะเข็บถุงน่องพาดกลางหว่างขาพอดีและรัดจนขึ้นเป็นร่องเลยแถมยังมองทะลุเห็นขนที่ขึ้นดกดำลางๆอีก ยังอดเอามือลูบตรงนั้นของตัวเองไม่ได้เลยค่ะ พอลูบแล้วมันก็รู้สึกเสียวๆขึ้นมาทันทีเลย แต่ก็ยังอดใจไว้ได้เพราะมีงานกองอยู่ ก็สวมชุดอย่างนั้นแหละค่ะนั่งทำงานบนโต๊ะในห้องตัวเอง สักพักใหญ่ๆเลยค่ะ เสียงโทรศัพท์ดังมาจากชั้นล่างดังนานมากแล้วก็เงียบ รู้เลยว่าไม่มีใครรับสาย ต้อยยังนึกอยู่ว่าน้องชายคงออกไปข้างนอกแล้ว สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีก สักครู่ก็เงียบคิดว่าคงจะมีคนรับสายแล้ว(น้องชายคงรับสายแล้ว) ไม่นานนักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ” พี่ๆๆ คุณพ่อพี่โทรมาครับ ท่านจะสั่งงานอะไรก็ไม่รู้ ” เป็นเสียงเพื่อนของน้องชายค่ะ ต้อยก็ตะโกนไปว่าให้เรียกน้องของต้อยมารับสายหน่อย แต่เขาก็ตอบกลับมาว่า ” ไม่อยู่ครับออกไปซื้อของข้างนอกกับเพื่อน…” เท่านั้นแหละค่ะต้อยเลยต้องรีบวิ่งออกไปรับสายโทรศัพท์เพราะคุณพ่อท่านจะดุมาก หากท่านรอนานๆกลับมาคงเทศน์ยกใหญ่ และเพราะความรีบนั่นเองต้อยเลยลืมไปเลยว่าตัวเองอยู่ในชุดอะไร ตอนแรกยังไม่รู้ตัวหรอกค่ะ วิ่งไปถึงโทรศัพท์ก็รีบรับสายเลย
คุยกันอยู่สักพักนึงหันไปรอบก็เห็นแต่สายตาของเพื่อนๆน้องชายแอบจ้องมามองต้อยบ่อยๆ ยังไม่รู้ตัวค่ะ ยังยืนคุยโทรศัพท์หน้าตาเฉย(คิดว่าตัวเองสวมกางเกงค่ะ) ส่วนพวกเพื่อนๆน้อง3-4 คนก็มองกันตาเขม็งเลย จนกระทั่งต้อยรู้สึกคันๆตรงหว่างขาเลยเอามือไปลูบๆ คราวนี้แหละค่ะนึกออกเลยว่าตัวเองอยู่ในชุดอะไรและเริ่มรู้ตัวแล้วว่าพวกเพื่อนของน้องชายวัยรุ่นทั้งหลายเขาจ้องมองต้อยทำไม ใจต้อยเต้นตุ้บๆๆเลย ขาแข้ง มือรู้สึกอ่อน หมดเรี่ยวหมดแรงไปหมดเลยค่ะ ความอายความเขินมันเริ่มกดดัน หูที่ฟังสายโทรศัพท์อยู่จากที่เคยได้ยินชัดเริ่มอื้ออึงจนฟังอะไรไม่รู้เรื่องแล้วแต่ต้อยก็พยายามควบคุมสติตัวเองค่ะเพื่อไม่ให้เขินไปมากกว่านี้ ค่อยๆเขยิบตัวหมุนกลับหันหลังให้กับสายตา
