สาวใหญ่หุ่นเด็ด Calista Roxxx ยื่นก้นสวยให้โดนกระแทกหนักแบบ Doggy

เรื่องเสียว ประสบการณ์เสียวของนางพยาบาลสาว วันหยุดสุดสัปดาห์ที่หลายๆคนรอคอยให้มาถึงเพื่อนัดหมายมาพบเจอแล้วไปสนุกสนานกัน ฉันก็อย่าได้หวัง วันหยุดของฉันเป็นไปตามแต่หวอดที่ฉันประจำอยู่จัดมาให้ หรือบางสัปดาห์ก็อาจจะไม่ได้หยุดเลย
ถ้าพยาบาลรุ่นพี่ดันเกิดลา หรือเบี้ยวขึ้นมา ฉันในฐานะพยาบาลน้องใหม่ก็ต้องอยู่เวรแทน แล้วเหตุการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยๆเสียด้วย หรือแม้แต่บางครั้งพยาบาลรุ่นพี่ไม่อยากจะรับมือกับคนไข้คนไหนก็โยนเคสนั้นมาให้ฉันรับผิดชอบ จนเกิดเหตุการณ์ประหลาดที่ฉันเชื่อว่าไม่มีพยาบาลคนไหนจะเคยประสบ
ดังเรื่องที่ฉันจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้“นิด….นิด…ต่อจากนี้เธอมีหน้าที่ต้องไปดูแลคนไข้ห้อง 306 นะ คนบ้าอะไรแก่จะตายอยู่แล้วเรียกร้องจะเอาแต่พยาบาลสาวๆ”
เสียงของรุ่นพี่ ที่เรียกชื่อฉันและออกคำสั่งโดยไม่ต้องการความคิดเห็นว่าฉันจะยินยอมหรือไม่ แถมยังบ่นเกริ่นเรื่องให้ฉันรู้อีกนะว่าต้องเจอกับอะไร แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกถึงอย่างไรก็ต้องทำอยู่ดี ดังนั้นตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันก็ทำหน้าที่เป็นพยาบาลพิเศษประจำห้อง 306 คนไข้เป็นผู้ชายอายุ 70 ปี พยาบาลรุ่นพี่เรียกแกว่า ลุงเปรม แกเข้ามาผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าพร้อมกันถึงสองข้าง ญาติของแกบอกกับทางโรงพยาบาลว่าต้องการจ้างนางพยาบาลมาเฝ้าดูแลเป็นพิเศษเพราะไม่มีญาติคนไหนว่างมาดูแล ฉันมารู้ทีหลังว่าแกเป็นพ่อของคนดังในแวดวงการเมืองคนหนึ่ง จึงได้ถึงบางอ้อว่าทำไมแกถึงได้กร่างนักในแต่ละวันฉันมีกิจวัตรที่ต้องคอยดูแลแกตลอดเวลา ซึ่งเป็นกิจกรรมที่น่าเบื่อมาก ในตอนเช้าต้องเตรียมแปรงสีฟัน และผ้าขนหนู และสบู่มาทำความสะอาดร่างกายให้แก เสร็จแล้วก็นำอาหารเช้ามาเสริฟ แล้วนั่งคอยเฝ้าเผื่อแกจะถ่ายหนัก ถ่ายเบา ก็จะต้องนำกระโถนมาให้แก จากนั้นก็พาแกไปทำกายภาพบำบัด กลับเข้ามาก็ต้องเสริฟอาหารกลางวัน แล้วคอยนั่งดูทีวีเป็นเพื่อนกับแก ตกตอนเย็นก็พาแกนั่งรถเข็นออกไปสูดอากาศภายนอก แล้วพาไปทำกายภาพบำบัดอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเสริฟอาหารเย็น จนถึงเวลา
สองทุ่มนั่นแหละฉันถึงมีเวลาส่วนตัวกลับมานอนพักผ่อนในห้องพักประจำหวอดได้ เหตุการณ์เช่นนี้ดำเนินผ่านไปได้อย่างเรียบร้อยได้เพียงสองวัน พอเข้าสู่วันที่สามฉันก็เริ่มพบกับปัญหาวันนั้นหลังจากที่ฉันทำกิจวัตรช่วงเช้าเสร็จก็นั่งพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงของแก แต่จุดที่ฉันนั่งนั้น ล้ำออกไปข้างหน้า ฉันกำลังเพลิดเพลินกับรายการทีวีที่เปิดอยู่จนรู้สึกว่า ลุงเปรมที่นอนอยู่บนเตียงทำอะไรขยุกขยิกอยู่ ฉันจึงหันกลับไปเพื่อดูว่าจะช่วยอะไรแกได้บ้าง แต่ฉันก็ต้องตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก ลุงเปรมกำลังใช้มือรูดไอ้นั่นของแกที่กำลังแข็งโด่อย่างเมามัน ตาของแกจ้องมองมาที่ช่วงขาที่โผล่พ้นมาจากกระโปรงของฉันอย่างไม่วางตา พอฉันตั้งสติได้ก็ยืนขึ้นดุแกออกไปทันทีด้วยความโมโหและทุเรศนัยน์ตา
“ลุงเปรม ทำอะไรน่ะ”
ลุงเปรมกลับทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงของฉัน ตั้งหน้าตั้งตารูดไอ้นั่นของแกต่อ แต่คราวนี้กลับใช้สายตาแทะโลมฉันอย่างเปิดเผย แล้วพร่ำเพ้อแต่คำหยาบคายออกมา
“หนูนิด …อูยยยย….น่าเย็ดจริงๆเลย………..ซี๊ดดดด……”
ฉันหันรีหันขวางไม่รู้จะทำอะไรต่อแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้แก เลยตัดสินใจวิ่งออกมาจากห้องไปฟ้องรุ่นพี่
รุ่นพี่ที่หวอดพอได้ยินเรื่องที่ฉันนำมาฟ้องก็พากันเดินเข้ามาดูลุงเปรมในห้อง แต่ลุงเปรมตัวแสบก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอนดูทีวีสบายใจเฉิบ แถมปั้นสีหน้าถามออกมาว่า
“มีอะไรกันเหรอ เข้ามาทำอะไรกันตั้งเยอะแยะ”
“ก็เมื่อกี๊ ลุงทำทุเรศ งัดไอ้นั่นออกมาอะ” ฉันแหวใส่
“อะไรกัน หนูนิด อยู่ๆ ลุงก็เห็นหนูบ่นว่าเบื่อ แล้วก็วิ่งออกไป ลุงยังสงสัยอยู่เลยว่าเป็นอะไร”
ฉันนี่ขึ้นเลย อีลุงเปรมตอแหลเก่งมาก พอมันออกมารูปนี้ ฉันก็ไม่มีหลักฐานอะไรที่ไปกล่าวหาแก
ได้แต่ยืนอึ้งจนพี่นันท์ซึ่งเป็นรุ่นพี่พยาบาลที่โยนเคสนี้มาให้ฉันพูดขึ้นว่า
“นิด เดี๋ยวไปหาพี่ที่ห้องหน่อย”
แล้วพวกเราทั้งหมดก็เดินออกจากห้องของลุงเปรม กลับไปถึงห้องพักที่หวอด พี่นันท์ก็เริ่มเทศนา
สั่งสอนฉันทันที
“นี่นิด ทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ พี่รู้ว่าคนไข้รายนี้เอาใจยาก แต่นิดต้องอดทนเราเป็นพยาบาล ต้องอดทนต่อเรื่องพวกนี้ให้ได้ ไม่ใช่มาหาทางออกด้วยการให้ร้ายคนไข้แบบนี้ คราวหลังถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกพี่จะทำรายงานส่งผู้ใหญ่นะ”
พูดจบแกก็สะบัดตูดเดินออกไป ไม่คิดจะถามไถ่อะไรฉันก่อนเลย
หลังจากวันนั้น ฉันก็อยู่ร่วมห้องกับแกด้วยความระวังตัวและพูดคุยกับแกน้อยลง แกพยายามชวนฉันคุย ฉันก็ตอบไปแบบเสียไม่ได้ จนเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันหอบอุปกรณ์เข้ามาเพื่อทำความสะอาดร่างกายให้แกเหมือนอย่างเคย ลุงเปรมก็ทำหน้าละห้อยมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า
“หนูนิด…ลุงมาคิดๆดูแล้วลุงไม่ควรทำอย่างนั้นกับหนูเลย ลุงขอโทษนะ ต่อไปลุงจะไม่ทำอีกแล้ว”
“โถ่ลุง หนูต้องถูกพวกพี่ๆต่อว่า ทั้งยังถูกคาดโทษว่าจะรายงานผู้ใหญ่อีก ลุงไม่น่าทำแบบนี้เลยนะ”
ฉันพูดออกมาอย่างขุ่นเคือง แต่ก็แอบดีใจที่แกสำนึกได้ จะได้ไม่ต้องมีบรรยากาศเคร่งเครียดเกิดขึ้นในห้องเวลาอยู่ด้วยกัน
“ลุงขอโทษเถอะนะหนูนิด ลุงน่ะไม่ได้ยุงเรื่องพวกนี้มาเป็นปีๆแล้ว เมียลุงก็มาตายจากเสียแต่สาวๆ เห็นลุงแก่อย่างนี้ แต่ลุงก็ยังมีความต้องการอยู่นะ บางทีลุงก็รู้สึกทรมานมากๆเลยแต่บอกใครไม่ได้ จะออกไปหาที่ผ่อนคลายข้างนอกลูกหลานมันก็คุมแจ ลุงว่าไอ้การช่วยตัวเองมันก็น่าจะเลวร้ายอะไร มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ในทางการแพทย์ด้วยซ้ำ หนูนิดก็น่าจะเข้าใจว่ามันเป็นความต้องการพื้นฐานของมนุษย์”
ดูเอาเถอะ ดูแกหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองได้เก่งมาก ตาลุงมหาภัย แต่ฉันก็ต้องตอบๆกลับไป บรรยากาศการดูแลรักษาจะได้ดีขึ้น
“ก็ได้หนูยกโทษให้ก็ได้