ต่างคนก็ ต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อ เราเลยไม่ค่อยได้เจอกันอีก แต่เจอเมื่อไหร่ ก็เป็นได้สนุกกันทุกครั้ง ต่างคนก็ ต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อ เราเลยไม่ค่อยได้เจอกันอีก แต่เจอเมื่อไหร่ ก็เป็นได้สนุกกันทุกครั้ง ต่างคนก็ ต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อ เราเลยไม่ค่อยได้เจอกันอีก แต่เจอเมื่อไหร่ ก็เป็นได้สนุกกันทุกครั้ง สมัยเรียน ผมเป็นนักศึกษาครุศาสตร์ ที่สถาบันแห่งหนึ่ง ถึงตอนปีสามผมต้องออกไปฝึกสอนที่ วิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งอาจารย์ที่ปรึกษาเป็นคนเลือกให้ ผมเอง จัดว่าเป็นคนหน้าตาค่อนข้างดี แต่ด้วยความที่ ไม่ค่อยชอบแสดงออกมากนัก จึงไม่มีสาวไหนมาสนใจ เรียนมาสามปีก็ยังไม่มีแฟน แต่วิทยาลัยที่ผมไปฝึกสอนนี่สิ สาขาวิชาไฟฟ้านี่ มีนักเรียนหญิง เยอะมาก ซึ่ง ผมสอนนักเรียนปวช.ปีสอง ซึ่งเด็กก็ กำลังเป็นสาว กำลังน่ารักเลยทีเดียว ผมเข้าไปสอนที่นั่นครั้งแรก ผมเขินจนสอนแทบไม่ออก เพราะโดนเด็กสาวๆ แซวทั้งคาบ แล้วผมเป็นคนผิวขาว พอเขิน หน้าจะแดงอย่าง ชัดเจน พวกเด็กๆยิ่งได้ใจ แซวใหญ่เลย ใจนึงก็อาย อีกใจนึงก็รู้สึกดี ว่า อย่างน้อย ก็มี “ผู้หญิง” มาสนใจเราบ้าง ผมต้องสอนอยู่ที่นี่ 1 เทอมเต็มๆ ช่วงสัปดาห์แรก ยอมรับว่า ยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เพราะโดนเด็กแซวทุกวัน นั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร พวกเด็กสาวๆ เห็นเข้า ก็ถือจานข้าว ย้ายโต๊ะมานั่งกินโต๊ะเดียวกันกับผม แล้วก็ชวนผมคุยโน่นคุยนี่ มันก็ทำให้ผม ลดความเขินไปได้บ้าง เริ่มเปลี่ยนไปเป็นความสนิทมากขึ้น แต่มีคำถามนึง ที่ผมคิดว่า เด็กๆอยากรู้มานานแล้วว่า”ผมมีแฟนรึยัง”
ผมก็ตอบไปว่า ยังไม่มี พวกเด็กๆก็พากันแซวว่า ไม่เชื่อบ้างล่ะ อำบ้างล่ะ “น่ารัก อย่างอาจารย์เนี่ยนะ ไม่มีแฟน เฟิร์นไม่เชื่อหรอก” น้อง เฟิร์น สาวที่กล้าที่สุดในกลุ่มพูดกับผม ผมก็ยังยืนยันหนักแน่นว่า ผมไม่มีจริงๆ น้องเฟิร์น เป็นเด็กหน้าตาน่ารัก ผิวสีแทน รูปร่างสะสวย หน้าอกใหญ่ที่ สุดในกลุ่มอีกตะหาก บางทีผมก็ชอบแอบมองนมของเฟิร์นบ่อยๆ เวลาที่เรานั่งกินข้าวด้วยกัน บางทีก็เหมือนเธอจงใจให้ผมเห็น มีครั้งนึง เธอย่อตัวลงไปเกาขา โดยให้นมพาดอยู่บนโต๊ะกินข้าว ผมงี้ แทบจะสำลักข้าวเลย แต่เฟิร์นก้อทำเป็นไม่สนใจ ชวนผมคุย แล้วพากันแซวเหมือน เดิม ซึ่ง ผมเอง จะสนิทกับกลุ่มของเฟิร์นมากที่สุด ซึ่งในกลุ่มมีกัน 5 คน คือ น้องเฟิร์น
