เรื่องเสียว พ่อให้ช่วยYEDแม่ ผมเป็นลูกชายคนเดียวมีชื่อผมว่ามนัสอาศัยอยู่กับปู่ย่าที่จังหวัดไม่ไกล จากกรุงเทพฯ นัก พ่อกับแม่ผมเข้ามาทำงานในกรุงฯตั้งแต่ผมเล็กๆ ผมเข้าใจว่าย่ากับแม่ไม่ค่อย ถูกกันเท่าไรนักทำให้นานๆแม่ถึงจะมาเยี่ยมผมก็เดือนละครั้งอย่างมากแต่พ่อจะ มาประจำทุกวันหยุดหรือถ้าที่จังหวัดมีงานประจำปีหรืองานวัดพ่อจะพาผมไป เที่ยวไม่มีขาด ผมเป็นคนกล้าห่ามๆทะลึ่งบ้างเพราะบ้านปู่มีแต่ญาติผู้ชาย ผมกับพ่อสนิทกันมากผมมีปัญหาอะไรปรึกษาพ่อได้อย่างไม่ปิดบังมาเมื่อผมอายุ 14 พ่อเกิดอุบัติเหตุถึงกับนั่งรถเข็น พ่อมีฐานะการเงินดีเป็นสถาปนิกเมื่อเดินไม่ได้ก็รับงานเขียนแบบที่บ้านมีราย ได้ดีไม่มีปัญหาเรื่องการเงินเดิมทีพ่ออยู่บ้านสองชั้นก็ขายมาสร้างบ้านชั้น เดียวอยู่เพื่อความสะดวกถึงพ่อจะนั่งรถเข็นก็ช่วยตัวเองได้ในระดับหนึ่งจึง ไม่มีคนรับใช้ ผมโตพอเดินทางเองได้ผมจึงเป็นฝ่ายมาหาพ่อทุกวันหยุดไม่มีขาดมาดูแลเล่นกับ พ่อพูดคุยกันผมได้สนิทกับแม่มากขึ้นแม่เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดแต่ถ้าได้พูด แล้วจะคุยสนุกแม่ทำตัวเหมือนเพื่อนมากกว่าแม่ เมื่อผม 17 ผมสอบได้ ม.ชื่อดังของรัฐฯในกรุงเทพฯผมจึงเข้ามาเรียนในเมืองกรุงได้มาอยู่กับพ่อเป็น การดีผมได้ดูแลพ่อ ส่วนแม่จะออกจากบ้านไปทำงานแต่เช้ากลับก็เย็นค่ำบางวันมีงานสังคมก็กลับดึก เมื่อผมเข้ามาเรียนได้แค่เดือน ผมเริ่มเที่ยวผู้หญิงกับเพื่อนแต่ก็แค่สอง สามครั้งผมรู้สึกไม่ชอบเพราะดูว่าไม่มีรสชาติเอาแค่พอรู้ระบายออกเท่านั้น ด้วยความที่ผมสนิทกับพ่อมากผมยังเอาเรื่องนี้มาคุยกับพ่อ พ่อไม่ว่าอะไรแต่เตือนว่า จะเที่ยวก็ให้ป้องกันระวังตัวด้วยผมบอก ก็คงเพราะคอยระวังป้องกันจึงไม่มีรสชาติผมถึงไม่คิดจะเที่ยวอีกพ่อได้แต่ขำ แต่มีบางอย่างที่ผมไม่กล้าบอกพ่อคือตอนผมทำกามกิจจิตใจผมมักจินตนาการถึงแม่ แบบลืมตัว สิ่งที่ผมเห็นผิดปกติอีกอย่างในบ้านคือผมเห็นพ่อกลางวันจะรับงานหรือนอนพัก ผ่อนจะทำงานตอนกลางคืนไม่นอนห้องเดียวกับแม่ สามเดือนที่ผมมาอยู่ระยะหลังสองสัปดาห์ผมเห็นพ่อดูสีหน้าไม่มีความสุขด้วย ความสนิทระหว่างผมกับพ่อที่พูดหยอกล้อกันเล่นประจำผมเลยถามพ่อว่า ทำไมพ่อแม่ไม่นอนห้องเดียวกัน พ่อทำหน้าหนักใจแล้วว่า จะนอนให้ทรมานใจทำไมในเมื่อมันใช้การไม่ได้มาตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ ผมเข้าใจที่พ่อพูดเลยบอกไปว่า ผมเข้าใจแบบนี้ไม่แค่พ่อ แม่ก็คงลำบากด้วย พ่อพยักหน้าว่า ดีที่เข้าใจแม่เขาทนอยู่แต่จะอยู่อีกนานเท่าไรไม่รู้ผมถามงงๆ อะไรแม่จะทิ้งพ่อไปได้ไงก็เห็นรักกันดีอยู่พ่อถอนหายใจส่ายหน้าพูด น่าสงสานแม่ แม่ยังไม่แก่เกินแกงยังมีไฟมีความต้องการแต่พ่อสนองตอบให้ไม่ได้..พ่อถอนหายใจพูดทิ้งท้ายว่า ถ้าแม่จะไปพ่อก็ไม่ว่าทำใจได้เรื่องแบบนี้ผมเลยบอก มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกมา พ่อมองผมแล้วขบคิดอยู่อึดใจใหญ่แล้วอมยิ้มพยักหน้าว่า จริงเหรอผมบอก จริงสิพ่อบอกหน้าตาเฉย นอนกับแม่แล้วทำทุกอย่างแทนพ่อทีสิผมได้ยินแทบตกเก้าอี้ร้องว่า พ่อจะบ้าเหรอพ่อยิ้มบอก ไม่บ้าพูดจริงพ่อรู้แม่ต้องการอะไรถ้าแม่ไปจากเราก็เพราะสิ่งเดียวแล้วก็คง ไม่นานถ้าไม่มีอะไรดีขึ้นผมฝืนยิ้มถาม ทำไมต้องเป็นผมพ่อถามกลับ หรือจะให้เป็นคนอื่นผมพูดไม่ออกแต่ก็คิดแม่เป็นคนสวยหุ่นดียังไม่แก่แค่ สิบสี่นิดๆมันไม่ยากที่จะหาใครมาแทนพ่อๆบอกอีก เห็นแอบมองแม่อยู่ก็เอาสิพ่อยกให้ ผมนิ่งคิดใช่ผมชอบแอบมองผมชอบก็แม่เป็นสวยแต่ก็แม่ผมๆทำได้แค่ฝัน พ่อถามอีก คิดอะไรอีกไม่เสียดายหรือไงถ้าแม่ไปเป็นของคนอื่นผมบอก เสียดายพ่อพูดแบบตลกว่า อย่างนั้นก็ไม่ต้องคิดมากพ่อเต็มใจให้คิดดีๆเป็นทางเดียวทีจะให้แม่อยู่กับ เราคงเข้าใจนะไฟตัณหามันร้อนแรงอะไรก็เกิดได้ผมพยักหน้ารับไปอย่างนั้นแต่ ถามไป ผมเข้าใจแต่แม่หละจะเล่นด้วยเหรอพ่อส่ายหน้ายิ้มอย่างพอใจ แสดงว่าตกลงเอาว่าพ่อจัดการเองไม่น่ามีปัญหาผมไม่รู้จะพูดยังไงอึดใจพยัก หน้ารับอทนเป็นคำตอบโดยไม่พูดอะไรพ่อหัวเราะอย่างพอใจ หลังผมคุยกับพ่อวันนั้นตกเย็นค่ำผมเห็นพ่อคุยปรึกษาอะไรกับแม่ผมไม่ได้เข้า ไปฟังแต่แม่หันมองผมด้วยสายตาแปลกๆผมต้องหลบเข้าห้องไป ตลอดสองวันแม่หลบๆหน้าผมๆก็ไม่พูดถามอะไรพ่อเรื่องพวกนี้อีก จนเย็นสองวันต่อมาพ่อบอกผมว่า เรื่องที่คุยกันสองวันก่อนพ่อเอาไปคุยกับแม่แล้วผมถามไป แล้วแม่ว่าไงพ่อบอก แม่เขาก็คิดจะตัดสินใจยังไงก็รอดู ผมไม่พูดอะไรอีก ตกหัวค่ำแม่ยังไม่กลับผมช่วยพ่ออาบน้ำตามปกติแล้วพาเข้าห้องทำงานที่พ่อจะ นั่งทำงานแล้วนอนในห้องนี้ประจำก่อนผมออกจากห้องพ่อพูดย้ำกับผมว่า ถ้าคืนนี้ถ้าแม่ตัดสินใจเข้าไปหาก็แสดงว่าทุกอย่างลงตัวอย่าทำให้เสียพ่อ ฝากแม่ด้วยทำให้เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจพ่อพูดทำให้ผมรู้สึกใจสั่นตื่นเต้นไม่ รู้จะเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ผมออกจากห้องพ่อเห็นรถแม่กลับมาแล้วแต่ไม่เห็น แม่ๆคงหลบเข้าห้องไปผมก็กลับเข้าห้องผมนั่งเล่นคอมฯน่าจะสองชั่วโมงผ่านไป อยู่ๆแม่มาเปิดประตูห้องผมแล้วเข้ามายืนนิ่งในชุดนอนผ้ามันเบาบาง ผมหันมองแล้วถาม แม่มีอะไรเหรอแม่ปิดประตูก้มหน้าเม้มปากไม่พูดอะไรอึดใจมองผมด้วยสายตาที่ บ่งบอกว่าสับสน ผมนิ่งคิดถึงคำที่พ่อพูดว่า ถ้าแม่เข้ามาหาก็แสดงว่าทุกอย่างลงตัวไม่ต้องเกรงใจ คิดแล้วผมทำใจลุกเดินเข้าหาแม่ๆท่าทางประหม่าอายมองผมๆจับมือแม่ๆสบตาหลบไม่ มองผมๆจูงมือแม่ที่กำแน่นมานั่งที่เตียงแม่ดูกระสับกระส่ายนั่งห่อตัวรีบผม นั่งคุกเข่าที่พื้นตรงหน้าลองเอามือค่อยๆถลกชายชุดนอนแม่ขึ้นพ้นเหนือเข่า แล้วจับสองเข่าแม่ที่หนีบกันให้กางออกแม่ดูเกรงๆแต่ไม่ขัดขืนไม่พูดอะไรแค่ จ่องมองผมๆก้มหน้ามองเข้าไปในช่องขาที่กางอยู่ผมได้เห็นเป้ากางเกงในลายดอก ที่ดูตึงและอวบนูนเท่านี้ควยผมก็เริ่มแข็งแล้ว ผมลองเอามือสอดเข้าล้วงลูบขาอ่อนด้านในที่ผิวเนียนนุ่มของแม่ๆไม่ปัดป้อง หรือห้ามปรามแค่เม้มปากก้มมองผมจนมือผมลูบเข้าสุดโคนขาเกือบสัมผัสเป้า กางเกงในแม่ๆหนีบหุบขาขยับตัวถอยผมชักมือออกเงยหน้ามองแม่ๆเอียงตัวเมินหน้า หลบพูดด้วยเสียงอ่อยสั่น ปิดไฟหน่อยสิผมลุกหันเดินไปปิดไฟหันกลับมาแม่ขยับขึ้นไปนอนหงายนิ่งบน เตียงสองมือประสานกันวางที่หน้าท้องโดยเอียงหน้าไปอีกทางไม่มองมาทางผมดูแม่ ไม่สนใจแสงไฟที่โต๊ะทำงานที่สว่างพอประมาณ ผมเลยไม่ปิดแต่ไปนั่งข้างชิดตัวแม่ผมจ่องดูเรือนร่างที่นอนนิ่งชุดนอนที่ราบ แนบตัวทำให้เห็นสัดส่วนเว้านูนของร่างกายได้เต็มตาอกที่ตั้งชูอยู่ในชุดนอน ดูเป็นเต้าใต้ท้องน้อยตรงระหว่างขานูนโหนกเห็นเป็นรูป
